Völuspá

[Алексей Минский]

Völuspá
1 «Hljóðs bið ek allar
helgar kindir,
meiri ok minni
mögu Heimdallar;
viltu, at ek, Valföðr!
vel framtelja
forn spjöll fíra,
þau er fremst um man.

2 Ek man jötna
ár um borna,
þá er forðum
mik fœdda höfðu;
níu man ek heima,
níu íviði,
mjötvið mœran
fyr mold neðan.

3 Ár var alda
þar er Ýmir bygði,
vara sandr né sær
né svalar unnir,
jörð fannsk æva
né upphiminn,
gap var ginnunga,
en gras hvergi.

4 Áðr Burs synir
bjöðum um ypðu,
þeir er Miðgarð
mœran skópu;
sól skein sunnan
á salar steina,
þá var grund gróin
grœnum lauki.

5 Sól varp sunnan,
sinni mána,
hendi inni hœgri
um himinjódyr;
sól þat ne vissi
hvar hon sali átti,
máni þat ne vissi
hvat hann megins átti,
stjörnur þat ne vissu
hvar þær staði áttu.

6 Þá gengu regin öll
á rökstóla,
ginnheilug goð,
ok um þat gættusk;
nátt ok niðjum
nöfn um gáfu,
morgin hétu
ok miðjan dag,
undorn ok aptan,
árum at telja.

7 Hittusk æsir
á Iðavelli,
þeir er hörg ok hof
hátimbruðu,
afla lögðu,
auð smíðuðu,
tangir skópu
ok tól görðu.

8 Tefldu í túni,
teitir váru,
var þeim vettugis
vant ór gulli;
unz þrjár kvámu
þursa meyjar
ámátkar mjök
ór jötunheimum.

9 Þá gengu regin öll
á rökstóla,
ginnheilug goð,
ok um þat gættusk:
hverr skyldi dverga
drótt um skepja
ór brimi blóðgu
ok ór Bláins leggjum.

10 Þar var Móðsognir
mæztr um orðinn
dverga allra,
en Durinn annarr;
þeir mannlíkun
mörg um görðu
dvergar í jörðu,
sem Durinn sagði.

11 Nýi, Niði,
Norðri, Suðri,
Austri, Vestri,
Alþjófr, Dvalinn,
Nár ok Náinn,
Nípingr, Dáinn,
Bifurr, Bafurr,
Bömburr, Nori,
Ánn ok Ánarr,
Óinn, Mjöðvitnir.

12 Veggr ok Gandálfr,
Vindálfr, Þorinn,
Þrár ok Þráinn,
Þekkr, Litr ok Vitr,
Nýr ok Nýráðr,
nú hefi ek dverga,
Reginn ok Ráðsviðr,
rétt um talða.

13 Fili, Kili,
Fundinn, Nali,
Hepti, Vili,
Hanarr, Svíurr,
Billingr, Brúni,
Bildr ok Buri,
Frár, Hornbori,
Frægr ok Lóni,
Aurvangr, Jari,
Eikinskjaldi.

14 Mál er dverga
í Dvalins liði
ljóna kindum
til Lofars telja,
þeir er sóttu
frá salar steini
Aurvanga sjöt
til Jöruvalla.

15 Þar var Draupnir
ok Dólgþrasir,
Hár, Haugspori,
Hlévangr, Glóinn,
Dori, Ori,
Dúfr, Andvari,
Skirfir, Virfir,
Skafiðr, Ai.

16 Álfr ok Yngvi,
Eikinskjaldi,
Fjalarr ok Frosti,
Finnr ok Ginnarr;
þat man æ uppi,
meðan öld lifir,
langniðja tal
Lofars hafat.

17 Unz þrír kvámu
ór því liði
öflgir ok ástkir
æsir at húsi,
fundu á landi
lítt megandi
Ask ok Emblu
örlöglausa.

18 Önd þau ne áttu,
óð þau ne höfðu,
lá né læti
né litu góða;
önd gaf Óðinn,
óð gaf Hœnir,
lá gaf Lóðurr
ok litu góða.

19 Ask veit ek standa,
heitir Yggdrasill
hár baðmr, ausinn
hvíta auri;
þaðan koma döggvar
þærs í dala falla;
stendr æ yfir grœnn
Urðar brunni.

20 Þaðan koma meyjar
margs vitandi
þrjár, ór þeim sal
er und þolli stendr;
Urð hétu eina,
aðra Verðandi,
skáru á skíði,
Skuld ina þriðju;
þær lög lögðu,
þær líf kuru
alda börnum,
örlög seggja.

21 Þat man hon fólkvíg
fyrst í heimi,
er Gullveig
geirum studdu
ok í höll Hárs
hana brendu;
þrysvar brendu
þrysvar borna,
opt, ósjaldan,
þó hon enn lifir.

22 Heiði hana hétu,
hvars til húsa kom,
völu velspá,
vitti hon ganda,
seið hon hvars hon kunni,
seið hon hugleikin,
æ var hon angan
illrar brúðar.

23 Þá gengu regin öll
á rökstóla,
ginnheilug goð,
ok um þat gættusk:
hvárt skyldu æsir
afráð gjalda,
eða skyldu goðin öll
gildi eiga.

24 Fleygði Óðinn
ok í fólk um skaut,
þat var enn fólkvíg
fyrst í heimi;
brotinn var borðveggr
borgar ása,
knáttu vanir vígská
völlu sporna.

25 Þá gengu regin öll
á rökstóla,
ginnheilug goð,
ok um þat gættusk:
hverr hefði lopt allt
lævi blandit
eða ætt jötuns
Óðs mey gefna.

26 Þórr einn þar vá
þrunginn móði,
hann sjaldan sitr
er hann slíkt um fregn;
á gengust eiðar,
orð ok sœri,
mál öll meginlig
er á meðal fóru.

27 Veit hon Heimdallar
hljóð um fólgit
undir heiðvönum
helgum baðmi;
á sér hon ausask
aurgum forsi
af veði Valföðrs.
Vituð ér enn eða hvat?

28 Ein sat hon úti,
þá er inn aldni kom
yggjungr ása
ok í augu leit.
Hvers fregnið mik?
hví freistið mín?
alt veit ek, Óðinn!
hvar þú auga falt:
í inum mœra
Mímis brunni;
drekkr mjöð Mímir
morgin hverjan
af veði Valföðrs.
Vituð ér enn eða hvat?

29 Valði henni Herföðr
hringa ok men,
féspjöll spaklig
ok spáganda;
sá hon vítt ok um vítt
of veröld hverja.

30 Sá hon valkyrjur
vítt um komnar
görvar at ríða
til Goðþjóðar:
Skuld hélt skildi,
en Skögul önnur,
Gunnr, Hildr, Göndul
ok Geirskögul;
nú eru talðar
nönnur Herjans,
görvar at ríða
grund valkyrjur.

31 Ek sá Baldri,
blóðgum tívur,
Óðins barni
örlög fólgin:
stóð um vaxinn
völlum hæri
mjór ok mjök fagr
mistilteinn.

32 Varð af þeim meiði,
er mér sýndisk,
harmflaug hættlig,
Höðr nam skjóta.
Baldrs bróðir
var of borinn snemma,
sá nam Óðins sonr
einnættr vega.

33 Þó hann æva hendr
né höfuð kembði,
áðr á bál um bar
Baldrs andskota.
En Frigg um grét
í Fensölum
vá Valhallar.
Vituð ér enn eða hvat?

34 . . . . . .
. . . . . .
. . . . . .
. . . . . .
Þá kná Vala
vígbönd snúa,
heldr váru harðgör
höpt ór þörmum.

35 Hapt sá hon liggja
undir hvera lundi
lægjarnlíki
Loka áþekkjan;
þar sitr Sigyn
þeygi um sínum
ver vel glýjuð.
Vituð ér enn eða hvat?

36 Á fellr austan
um eitrdala
söxum ok sverðum,
Slíðr heitir sú.

37 Stóð fyr norðan
á Niðavöllum
salr ór gulli
Sindra ættar;
en annarr stóð
á Ókólni,
bjórsalr jötuns,
en sá Brímir heitir.

38 Sal sá hon standa
sólu fjarri
Náströndu á,
norðr horfa dyrr;
féllu eitrdropar
inn um ljóra,
sá er undinn salr
orma hryggjum.

39 Sá hon þar vaða
þunga strauma
menn meinsvara
ok morðvarga
ok þanns annars glepr
eyrarúnu;
þar saug Níðhöggr
nái framgengna,
sleit vargr vera.
Vituð ér enn eða hvat?

40 Austr sat in aldna
í Járnviði
ok fœddi þar
Fenris kindir;
verðr af þeim öllum
einna nökkurr
tungls tjúgari
í trolls hami.

41 Fyllisk fjörvi
feigra manna,
rýðr ragna sjöt
rauðum dreyra;
svört verða sólskin
um sumur eptir,
veðr öll válynd.
Vituð ér enn eða hvat?

42 Sat þar á haugi
ok sló hörpu
gýgjar hirðir
glaðr Egðir;
gól um hánum
í gaglviði
fagrrauðr hani,
sá er Fjalarr heitir.

43 Gól um ásum
Gullinkambi,
sá vekr hölða
at Herjaföðrs;
en annarr gelr
fyr jörð neðan
sótrauðr hani
at sölum Heljar.

44 Geyr Garmr mjök
fyr Gnípahelli;
festr man slitna,
en freki renna.
Fjöld veit hon frœða,
fram sé ek lengra,
um ragnarök
römm sigtíva.

45 Brœðr munu berjask
ok at bönum verðask,
munu systrungar
sifjum spilla;
hart er í heimi,
hórdómr mikill,
skeggjöld, skálmöld,
skildir ’ru klofnir,
vindöld, vargöld,
áðr veröld steypisk;
man engi maðr
öðrum þyrma.

46 Leika Míms synir,
en mjötuðr kyndisk,
at inu gamla
Gjallarhorni;
hátt blæss Heimdallr,
horn er á lopti;
mælir Óðinn
við Míms höfuð.

47 Skelfr Yggdrasils
askr standandi,
ymr it aldna tré,
en jötunn losnar;
hræðask allir
á helvegum,
áðr Surtar þann
sefi of gleypir.

48 Hvat er með ásum?
hvat er með álfum?
gnýr allr jötunheimr,
æsir ’ru á þingi;
stynja dvergar
fyr steindurum
veggbergs vísir.
Vituð ér enn eða hvat?

49 Geyr nú Garmr mjök
fyr Gnípahelli;
festr man slitna,
en freki renna.

50 Hrymr ekr austan,
hefisk lind fyrir.
Snýsk jörmungandr
í jötunmóði:
ormr knýr unnir,
en ari hlakkar,
slítr nái niðfölr.
Naglfar losnar.

51 Kjóll ferr austan,
koma munu Muspells
um lög lýðir,
en Loki stýrir;
fara fíflmegir
með freka allir,
þeim er bróðir
Byleists í för.

52 Surtr ferr sunnan
með sviga lævi,
skínn af sverði
sól valtíva.
Grjótbjörg gnata,
en gífr hrata;
troða halir helveg,
en himinn klofnar.

53 Þá kemr Hlínar
harmr annarr fram,
er Óðinn ferr
við úlf vega,
en bani Belja
bjartr at Surti;
þar man Friggjar
falla angan.

54 Geyr nú Garmr mjök
fyr Gnípahelli;
festr man slitna,
en freki renna.

55 Þá kemr inn mikli
mögr Sigföður
Viðarr vega
at valdýri;
lætr hann megi hveðrungs
mund um standa
hjör til hjarta;
þá er hefnt föður.

56 Þá kemr inn mœri
mögr Hlóðynjar,
gengr Óðins sonr
við orm vega;
drepr hann af móði
Miðgarðs véurr;
munu halir allir
heimstöð ryðja;
gengr fet níu
Fjörgynjar burr
neppr frá naðri
níðs ókvíðnum.

57 Sól tér sortna,
sígr fold í mar,
hverfa af himni
heiðar stjörnur;
geisar eimi
ok aldrnari,
leikr hár hiti
við himin sjálfan.

58 Geyr nú Garmr mjök
fyr Gnípahelli;
festr man slitna,
en freki renna.

59 Sér hon upp koma
öðru sinni
jörð ór œgi
iðjagrœna;
falla forsar,
flýgr örn yfir,
sá er á fjalli
fiska veiðir.

60 Finnask æsir
á Iðavelli
ok um moldþinur
mátkan dœma
ok minnask þar
á megindóma
ok á Fimbultýs
fornar rúnar.

61 Þar munu eptir
undrsamligar
gullnar töflur
í grasi finnask,
þærs í árdaga
áttar höfðu.

62 Munu ósánir
akrar vaxa,
böls man alls batna,
Baldr man koma;
búa þeir Höðr ok Baldr
Hropts sigtoptir
vel valtívar.
Vituð ér enn eða hvat?

63 Þá kná Hœnir
hlut við kjósa
ok burir byggja
brœðra tveggja
vindheim víðan.
Vituð ér enn eða hvat?

64 Sal sér hon standa
sólu fegra
gulli þakðan
á Gimlé;
þar skulu dyggvar
dróttir byggja
ok um aldrdaga
ynðis njóta.

65 Þá kemr inn ríki
at regindómi
öflugr ofan,
sá er öllu ræðr.

66 Þar kemr inn dimmi
dreki fljúgandi,
naðr fránn neðan
frá Niðafjöllum;
berr sér í fjöðrum
— flýgr völl yfir —
Niðhöggr nái.
Nú man hon sökkvask.»

Источник: Sophus Bugge: Sæmundar Edda (1867).

Текст с сайта Old Norse etexts

[Алексей Минский]

Frå Codex Regius

1 Hliods bið ec
allar kindir
meiri oc miɴi
mavgo | heimdallar
vilðo at ec ualfꜹþr
uel fyr telia
forn | spioll fíra
þꜹ er fremst um man.

2 Ec man iotna |
ár um borna
þa er fordom
mic fǫdda hofdo
nio man æc heima |
nío iviþi
miot uið mǫraɴ
fyr mold nedan.

3 Ar uar alda
þar | er ymir bygði
vara sandr nę sęr
ne sualar uɴir
iorð faɴz | ęva
ne upp himin
gap uar giɴvnga
eɴ gras hvergi.

4 Adr bvrs | synir
bioðom um ypðo
þeir er mið garð
mǫran scopo.
sol scein | suɴan
a salar steina
þa var grvnd groin
grǫnom lauki. |

5 Sol varp svɴan
siɴi mana
hendi iɴi hǫgri
vm himin iodyr |
sol þat ne uissi
huar hon sali atti
stiornor þat ne visso
hvar | þęr staði atto
mani þat ne vissi
hvat hann megins atti.

6 Þa gen|gengo regin oll
arꜹk stola
giɴhęilog god
oc vm þat gęttvz |
nott oc niþiom
nꜹfn vm gafo
morgin heto
oc miðian dag
vn|dorn oc aptan
árom at telia.

7 Hittoz æsir
a ida uelli
þeir | er hꜹrg oc hof
hatimbroðo.
afla lꜹgðo
ꜹð smiðoþo
tangir | scopo
oc tol gorðo.

8 Teflðo itvni
teitir voro
var þeim vettergis |
vant or gulli.
vɴz ɪɪɪ. qvomo
þursa meyiar
amatkar | mioc
or iotvn heimom.

9 Þa g. r. a. ar.
hverr scyldi duerga |
drotin scepia
or brimis bloði
oc or blam leɢiom.

10 Þar mot|sognir
mǫztr vm orðinn
dverga allra
eɴ dvriɴ aɴaʀ
þeir man|licon
morg vm gorðo
dvergar or iorðo
sem dvriɴ sagdi.

11 Nyi | oc niþi
norðri oc suðri
ꜹstri oc uestri
alþiofr dvaliɴ.
biv|ꜹʀ bavꜹʀ
bꜹmbuʀ nori
án oc anaʀ
ai mioðvitnir.

12 Veigr | oc gandalfr
vindalfr þraiɴ
þeccr oc þoriɴ
þror vitr oc litr |
nár oc nyraþr
nv́ hefi ec dverga
regiɴ oc raðsuidr
rett | um talþa.

13 Fili kili
fvndiɴ. nali.
hepti. vili
hanaʀ svi|oʀ.
frar hornbori.
fręgr oc loni.
ꜹrvangr. iari
eikins|cialdi.

14 Mal er dverga
idvaliɴs liði
liona kindom
til lofa|rs telia.
þeir er sotto
fra salar stæini
ꜹrvanga siꜹtt
til | ióro valla.

15 Þar var drꜹpnir
oc dolgþrasir
hár hꜹg spori |
hlęvangr gloi.
scirvir. virvir.
scafiþr. ai.
alfr oc yngvi |
eikinscialdi.
fialaʀ oc frostri
fiɴr oc giɴaʀ.
þat mvn vppi ||
meþan ꜹld lifir
langniþia tal
lofars hafat.

16 Vnz þriár qvomo |
or þvi liþi
ꜹflgir oc astgir
ęsir at hvsi.
fvndo alandi
litt | megandi
asc oc emblo
orlꜹglꜹsa.
ꜹnd þꜹ ne átto
óþ þav | ne hꜹfðo
la ne lęti
ne lito goða.

17 Aund gaf oþiɴ
oþ | gaf hęnir
la gaf loðvʀ
oc lito goða.

18 Asc ueit ec standa |
heitir yɢdrasill
hárbaðmr ausiɴ
huíta aúri.
þaðan coma | dꜹɢvar
þęrs idala falla
stendr ę yfir grǫɴ
vrðar brvɴi. |

19 Þaðan coma meyiar
margs uitandi
þriar or þeim sę
er und | þolli stendr
vrð héto eina
aðra verþandi
scáro asciði
scvld | ena þriðio.

20 Þęr lꜹg lꜹgðo
þęr líf kvro
alda bornom
ór|lꜹg seɢia.

21 Þat man hon folc uíg
fyrst iheimi
er gvll ueig |
geirom stvddv
oc ihꜹll hárs
hana brendo.

22 Þrysvar brendo |
þrysvar borna
opt osialdan,
þo hon eɴ lifir.

23 Heidi hána | heto
hvars til hvsa com
uólo vel spá
uitti hon ganda
seið | hon kvɴi
seiþ hon leikɪɴ
ę var hon angan
illrar brvðar. |

24 Þa g. r. a. a.
huart scyldo ęsir
afrað gialda
eþa scyldo goðin | ꜹll
gildi eiga.

25 Fleygði oðiɴ
oc ifolc um scꜹ́t
þat var eɴ folc | vig
fyrst ihęimi.
brotiɴ var borð uegr
borgar asa
knatto | vanir uigspa
uollo sporna.

26 Þa g. r. a.
hverir hefði lopt | alt
lęvi blandit
eþa ętt iotvns
oþs mey gefna.

27 Þorr eiɴ | þar var
þrvngin moði
hann sialdan sitr
er hann slict vm fregn
age|ngoz eiðar
orð oc sęri
mál ꜹll megin lig
er amedal fóro. |

28 Veit hon heimdalar
hlioð vm folgit
undir heiðvonom
helgom | baðmi.
á sér hon ꜹsaz
ꜹrgom forsi
af ueði val fꜹdrs
uit|oþ er en e. hvat.

29 Eín sat hon uti
þa er iɴ aldni com
yɢióngr | asa
oc iꜹgo leit.
hvers fregnit mic
hvi freistiþ min
alt | ueit ec oðiɴ
hvar þv ꜹga falt
ienom męra
mimis | brvɴi
dreckr mióð mimir
morgin hverian
af veþi v.
v. e. e. h. |

30 Valþi henne herfꜹðr
hringa oc men
fe spioll spaclig
oc spa | ganda
sa hon uitt oc vm vitt
of verold hveria.

31 Sa hon valkyr|ior
vítt vm komnar
gꜹrvar at riða
til goðþioðar.
scvld | helt scildi
enn scꜹgul ꜹɴor
gvɴr. hildr gꜹndul
oc geir || scꜹgul.
nv ero talþar
nꜹɴor herians
gorvar at ríþa
grvnd | valkyrior.

32 Ec sa baldri
blodgom tivor
odins barni
or log | folgiɴ
stóð vm vaxiɴ
vollo hęri
miór oc mioc fagr
mistilteiɴ. |

33 Varð af þeim meiði
er mer syndiz
harmflꜹg hęttlig
hꜹþr | nam scióta.
baldrs broðir
vár of boriɴ snęmma
sa nam oþins | sónr
ein nęttr vega.

34 Þo hann ęva hendr
ne hꜹfuþ kembþi
aþr | a bál vm bar
baldrs andscota.
en friɢ um grét
ifensꜹlom
ua | val hallar.
v. e. e. e. h.

35 Hapt sa hon liɢia
undir hvera lundi
lę |giarn lici
loca aþeckian.
þar sitr sigyn
þeygi vm sinom
ver | velglyioð
v. þ. e. h.

36 A fellr ꜹstan
um eitr dala
sꜹxom oc sverþom |
sliþr heitir sv.
stod fyr norðan
aniþa vollom
salr or gvlli
sin|dra ęttar.
enn aɴaʀ stoð
a okolni
bior salr iotvns
en sa brimir | heitir.

37 Sal sa hon standa
solo fiáʀi
na strondo a
norþr hor|fa dyʀ.
fello eitr dropar
iɴ vm lióra
sa er undiɴ salr
orma | hryɢiom.

38 Sa hon þar vaþa
þvnga strꜹma
menn meinsvara
oc morð vargar. |
oc þaɴ aɴars glepr
eyra rv́no
þar sv́g niþ | hꜹɢr
nái fram gengna
slęit vargr vera
v. e. e. e. h.

39 Avstr sát | in aldna
i iarn uiþi
oc fǫddi þar
fenris kindir.
verþr af þeim | ꜹllom
eiɴa noccorr
tvngls tivgari
itrollz hami.

40 Fylliz fior|vi
feigra manna
ryþr ragna siót
rꜹðom dreyra
svart var þa sol | scín
of svmor eptir
veþr oll valynd
v. e. h.

41 Sat þar a hꜹgi |
oc sló hꜹrpo
gygiar hirþir
gladr eɢþęr.
gól vm hanom
igagl | viþi
fagr rꜹdr háni
sa er fialaʀ heitir.

42 Gól um asom
gul|lincambi
sa uecr hꜹlþa
at hiarar at heriafꜹdrs.
eɴ aɴaʀ | gelr
fyr iorð neðan
sót rꜹ́þr háni
at sꜹlom heliar.

43 Geyr | garmr mioc
fyr gnipa helli
festr mvn slitna
eɴ fre|ki reɴa
fiolþ veit hon frǫða
fram se ec lengra
vm rag|na rꜹc
rꜹm sigtyva.

44 Broþr mvno beriaz
oc at bꜹɴom | verþa
mvno systrvngar
sifiom spilla
hárt er i heimi
hór | domr micill
sceɢꜹld scalm ꜹld
scildir ro klofnir
vindꜹld | vargꜹld
aþr verold steypiz
mvn engi maþr
oðrom þyrma. |

45 Leica mims synir
eɴ miotvðr kyndiz
at en galla
gial||lar horni
hatt blęss heimdallr
horn er alopti
męlir oðiɴ |
við mims hꜹfuþ |
ymr iþ aldna tre
eɴ iótvɴ losnar
scelfr yɢdrasils
ascr st|andandi.

46 Geyr nv g.

47 Hrymr ekr ꜹstan
hefiz lind fyr
sn|yz iormvngandr
i iotvn moði.
ormr knyr vɴir
eɴ ari hl|accar
slitr nai nef fꜹlr
nagl far losnar.

48 Kioll feʀ ꜹs|tan
koma mvno mvspellz
vm lꜹg lydir
eɴ loki styrir
fara | fifls megir
meþ freka allir
þeim er brodir
by leipz ifór.

49 Hvat er | meþ asom
hvat er meþ alfom
gnyr allr iotvn heimr
ęsir ro aþin|gi
stynia dvergar
fyr stein dvrom
veɢ bergs visir
v. e. e. h.

50 Surtr | feʀ svɴan
meþ sviga lęfi
sciɴ af sverþi
sol valtífa.
griot bi|org gnata
eɴ gifr rata
troþa halir helveg
en himin clofnar. |

51 Þa cǫmr hlinar
harmr aɴaʀ fram
er oðiɴ feʀ
við ulf vega |
en bani belia
biartr at surti
þa mvn friɢiar
falla angan | tyr.

52 Þa kǫmr iɴ micli
mꜹgr sigfꜹdur
víðaʀ vega
at val dy|ri.
letr hann megi hvedrvngs
mvnd vm standa
hiór til hiarta |
þa er hefnt fꜹdur.

53 Þa kǫmr iɴ mǫri
mꜹgr hlodyniar
gengr | oþins sonr
vid ulf vega
drepr hann af moþi
miðgarz uęor |
mvno halir allir
heim stǫd ryþia
gengr fet nío
fiorgyn|iar bvʀ
neppr fra naðri
niðs oqviðnom.

54 Sol ter sortna |
sigr fold imar
hverfa af himni
heiðar stiornor.
geisar eími |
viþ aldr nara
leicr har hiti
uið himin sialfan.

55 Geyr n. |

56 Ser hon upp koma
ꜹðro siɴi
iorð or ęgi
iþia grǫna.
falla | forsar
flygr ꜹrn yfir
sa er afialli
fisca ueiðir.

57 Fiɴaz | ęsir
aiþa velli
oc vm mold þinvr
matkaɴ dǫma
oc a fimbvl | tys
fornar rvnar.

58 Þar mvno eptir
vndr samligar
gvll|nar tꜹflor
igrasi fiɴaz.
þers i ardaga
attar hofðo. |

59 Mvno osanir
acrar uaxa
bꜹls mvn allz batna
baldr | mvn coma.
bva þeir hꜹþr oc baldr
hroptz sigtoptir
vel val|tivar
v. e. e. h.

60 Þa kna hǫnir
hlꜹt viþ kiosa
oc byrir | byɢia
brǫdra tveɢia.
vind heim vidan
v. e. e. h

61 Sal ser | hon standa
solo fegra
gvlli þacþan
agɪmlé
þar || scolo dyɢvar
drottir byɢia
oc vm aldr daga
ynþis niota. |

62 Þar kǫmr iɴ dimmi
dreki flivgandi
naþr fraɴ neþan
fra | niþa fiollom.
beʀ ser ifioþrom
flygr vꜹll yfir
niþhꜹɢr | nai
nv mvn hon seyqvaz.

Источник: Sophus Bugge: Sæmundar Edda (1867).

Текст с сайта Old Norse etexts

[Алексей Минский]

Frå Hauksbók
1 Hlioðs bið ek allar
helgar kindir
meiri ok minni
mǫgu heimdallar
villtu at ek vafǫdrs
vel | fram telia
forn spiǫll fira
þau er ek fremz vm man.

2 Ek man iǫtna
ꜳr vm borna
þa er | forðum
mik fædda hǫfðv:
niu man ek heima
niu iuidiur
miǫtvið męran
fyrir molld ne|ðan.

3 Aar uar allda
þar er ymir bygði
vara sandr ne sior
ne svalar unnir
iǫrð fannz ęfa |
ne vpp himinn
gap var ginnvnga
enn gras ekki.

4 Aadr bors synir
biǫðum of yptu
þeir er | męran
miðgarð skopu
sol skeinn sunnan
ꜳ salar steina
þa uar grund groin
grænum | lauki.

5 Sol uarp sunnan
sinni mꜳna
hendiinni hægri
of iodur
sol þat ne uissi
huar hon sali | ꜳtti
stiǫrnur þat ne uissu
hvar þær stadi ꜳttu
mꜳni þat ne vissi
hvat hann megins | atti.

6 Þa gengu regin ǫll
ꜳ rǫkstola
ginnheilvg goð
ok vm þat giettuz
nott ok niðium
nǫfn | vm gꜳfu
morgin hetv
ok miðian dag
vndvrn ok aptan
ꜳrum at telia.

7 Hittuz æsir |
ꜳ idauelli
afls kostuðv
allz freistuðu
afla lǫgðu
auð smiðuðu |
tangir skopv
ok tol giǫrdu.

8 Tefldu itvni
teitir uorv
var þeim uettugis |
vant or gulli
unz þriar komv
þussa meyiar
ꜳmatkar miǫk
or jǫtvn heimvm. |

9 Þa gengu regin ǫll
ꜳ rǫkstola
ginnheilug goð
ok vm þat giættuz
hverer skylldu duergar |
drottir skepia
or brimi bloðgv
ok or blains leggium.

10 Þar uar modsognir
męztr of | orðinn
duerga allra
enn durinn annaʀ
þeir manlikan
mǫrg of giorðv
duerga i iǫrðu
sem | durinn sagði.

11 Nyi niði
norðri suðri
austri vestri
alþiofr dualinn.
naar ok nainn |
nipingr dainn
ueggr gand alfr
uindꜳlfr þorinn.

12 Bifvʀ bafvʀ
bǫmbvʀ nori
ꜳn | ok onaʀ
ai miǫðvitnir.
þrar ok þrainn
þror litr ok vitr
nyr ok nyrꜳðr
nv hefi ek | rekka
reginn ok rꜳðsviðr
rett vm talða.

13 Fili kili
funndin nali
hefti fili
hanaʀ | ok svidʀ
nꜳr ok nainn
nipingr dáinn
billingr bruni
billdr ok buri
fror forn|bogi
fręg ok loni.

14 Aurvangr iari
eikin skialldi
mꜳl er duerga
i dualins liði |
liona kindum
til lofars telia
þeim er sottu
fra salar steini
ǫrvanga siǫt
til iǫrv valla. |

15 Þar var draufnir
ok dolgþraser
hꜳr haugspori
hlevargr gloinn
scirfir virvir
ska|fiðr ai
aalfr ok yngvi
eikinskialldi.

16 Þat man æ vppi
meðan ǫlld lifir
lang | niðia tal
lofars hafat.

17 Vndz þriar komu
þussa brudir
ꜳstkir ok ǫflgir
æser | at husi
fundu ꜳ landi
litt megandi
ask ok emblv
orluglausa
ǫnd þau ne | attu
oð þau ne hǫfdu
lꜳ ne læti
ne litv goða.

18 Ǫnd gaf oðinn
od gaf | hęnir
lꜳ gaf loðvʀ
ok litv goða.

19 Ask ueit ek standa
heitir yggdrasill |
hꜳr badmr ausinn
huita auri.
þaðan koma dǫggvar
þęrs i dala falla |
stendr æ yfir grænn
vrðar brunni.

20 Þaðan koma meyiar
margs vitan|di
þriar or þeim sal
er a þolli stendr.
vrd hetv eina
aðra verdandi
skꜳ|ru ꜳ skiði
skulld hina þriðiu.

21 Þær lǫg logðu
þær lif kuru
all|da bǫrnum
ǫrlǫg at segia.

22 Þa gengv regin ǫll
ꜳ rǫkstola
ginnheilugh | god
ok um þat gięttuz
hverr hefði loft allt
lęvi blandit
ęðr ætt iǫ|tuns
oðs mey gefna.

23 Þorr einn þar vꜳ
þrunginn modi
hann sialldan | sitr
er hann slikt of fregnn
ꜳ genguz eiðar
orð ok ok særi
maal ǫll | meginlig
er ꜳ meðal voru. ||

24 Veit hun heimdallar
hlioð um folgit
undir heidvǫnvm
helgum badmi
ꜳ ser hon | ausaz
ǫrgum forsi
af uedi valfǫdrs
uitu þer enn ęðr hvat.

25 Austr byr hin alldna
i | iarnvidi
ok feðir þar
fenris kindir
verðr af þeim ǫllum
einna nokkur
tungls t..|gari
i trollz hami.
fylliz fiǫrfi
feigra manna
ryðr ragna siǫt
rauðum dreyra
svǫrt verda | solskin
um sumvr eftir
ueðr ǫll ualynd
uitv þer einn enn ędr hvat.

26 Þat man hon folk|uig
fyrst i heimi
er gullueig
geirum studdi
ok i hǫll hꜳrs
hana brendv
þrysvar bren|dv
þrysvar brendv
þrysvar borna
opt osialldan
þo hon enn lifir.

27 Heiði hana hetu
huars | til hvsa kom
ok vǫlu vel spa
uiti hon ganda
seid hon hvars hun kunni
seid hon huglei|kin
æ var hon angann
illrar bruðar.

28 Þa gengv regin ǫll
ꜳ rǫk stola
ginnheilvg goð
ok vm | þat giettuz
huart skylldv æsir
afrꜳð giallda
eðr skylldv guðin ǫll
gilldi eiga. |

29 Fleygði oðinn
ok i folk vm skaut
þat var enn folkuig
fyʀ i heimi
brotinn var borð|veggr
borgar ꜳsa
knaattv vanir vig spa
vǫllv sporna.

30 Þa kna vala
vigbond sn|ua
helldr voru harðgior
hǫft or þǫrmum
þar sitr sigyn
þeygi vm sinum
ver uel | glyiut
vitv þer enn eða hvat.

31 Geyr garmr miǫk
fyrir gnupa | helli
festr man slitna
enn freki renna
framm se ek lengr |
fiǫlð kann ek segia
um ragna rǫk
rǫmm sigtiva.

32 Sat þar ꜳ haugi
ok | slo hǫrpu
gygiar hirðir
glaðr egðir
gol yfir
igalguiði
fagr rauðr hani
enn sa fia|laʀ heitir.

33 Gol yfir ꜳsum
gullin kambi
sa vekr hǫlda
at heria fǫðrs
enn annaʀ gelr |
fyr iǫrð neðan
sot rauðr hani
at sǫlum heliar.

34 Sal sier hon standa
solu fiaʀi |
nꜳstrǫndu ꜳ
norðr horfa dyʀ
falla eitrdropar
inn vm liora
sꜳ er undinn salr |
orma hryggium.

35 Ser hon þar vaða
þunga strauma
menn meinsvara
ok mordvar|ga
ok þannz annars glepr
eyrna runa
þar savg niðhǫggr
nai framgengna
sleit | vargr vera
vitv þer enn eða hvat.

36 Geyr nu garmr miok
fyrir gn. h.
f. man sl.
enn f. |

37 Bræðr munu beriaz
ok at bǫnum verðaz
munu systrungar
sifium spilla
hart | er i heimi
hordomr mikill
skeggǫll skꜳlmǫlld
skilldir klofnir.

38 Vind ǫlld varg|ǫlld
ꜳðr verǫlld steypiz
grundir gialla
gifr fliugandi
man eingi maðr
ǫðrum þyrma. |

39 Leika mims synir
enn miǫtvðr kyndiz
at hínv gamla
giallar horni
hꜳtt blęss | heimdallr
horn er ꜳ lopti
męler oðinn
við mims hǫfut.

40 Skelfr yggdrasils
askr | standandi
ymr hid alldna tre
enn iǫtunn losnar
hrædaz allir
ꜳ helvegum
ꜳðr surtar | þann
sevi of gleypir.

41 Hvat er með ꜳsum
hvat er með alfum
gnyr allr iǫtun heimr |
æsir eru ꜳ þingi
stynia dvergar
fyrir steindyrvm
vegbergs uisir
uitv þer enn eða hvat. |

42 Geyr nu garmr miok
fyrir gnipa helli
f. m.

43 Hrymr ekr austan
hęfiz lind fyrir |
snyz iǫrmungandr
i iǫtunmoði
ormr knyr unnir
enn ari hlakkar
slitr nai | niðfǫlr
naglfar losnar.

44 Kioll ferr austan
koma munu muspellz
vm lǫgh | lyðer
enn loki styrir
farar fiflmegir
með freka aller
þeim er broðir
byleistz | i ferd.

45 Surtr ferr sunnan
með suiga lęvi
skinn af suerde
sol valtifa
griotbiǫrg gnata |
enn gifr rata
troða haler helveg
enn himinn klofnar.

46 Þa kemr hlinar
harmr an|naʀ framm
er oðin ferr
við vlf vega
enn bani belia
biartr at surti
þar man | friggiar
falla angann.

47 Geyr nu garmr miǫk
fyrir gnipa helli
f. m.

48 Ginn loft yfer |
giǫrð iarðar . eð . .
. . . . . . g . ar
orms . . edvm
. . . oðins svn
ormi męta
uargs at . . . |
uiðars . . . . . .

49 . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . .
. . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . |
munu halir al . . .
. . . . . . ydia
. . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . ||

50 [Sol] ter sortna
sigr folld imar
huerfa af himni
heiðar stiǫrnur |
[ge]isar eimi
ok alldrnari
leikr hꜳr hiti
við himin sialfan.

51 Geyr | [nu] garmr miǫk
fyrir gnipa helli
festr man slitna
enn freki r. |

52 [Se]r hon vpp koma
ǫðru sinni
iǫrð or ægi
iðia græna
falla for|sar
flygr ǫrn yfir
sꜳ er áa fialli
fiska veiðir.

53 Hittaz æser
i iða | uelli
ok um molld þinur
matkan dęma
ok minnaz þar
a megin | doma
ok a fimbultys
fornar runar.

54 Þa munu æser
undrsam | legar
gullnar tǫflur
i grasi finna
þærs i aardaga
aattar hǫfðv. |

55 Munu osaanir
akrar uaxa
bǫls man allz batna
man balldr ko|ma
bua þeir hǫðr ok balldr
hroptz sigtoftir
vel uelltifar
uí|tu þer enn eðr hvat.

56 Þa kna hęnir
hlvtvið kiosa
er burir byggia |
bræðra tueggia
vindheim viðan
vitv þer enn ęðr hvat.

57 Sal ser | hon standa
solu fegra
gulli þaktan
a gimle.
þar skolo dyggvar |
drottir byggia
ok vm alldrdaga
yndis niota.

58 Þa kemr hinn ri|ki
at regindomi
ǫflugr ofan
sa er ǫllu ræðr.

59 Kemr hinn | dimmi
dreki fliugandi
naðr fraann neðan
fra niða
berr sier i | fiǫðrum
flygr uǫll yfir
niðhoggr nai
nv man hon sǫkk|vaz.

Источник: Sophus Bugge: Sæmundar Edda (1867).

Текст с сайта Old Norse etexts

[Алексей Минский]

Reorganisert tekst
1 Heiði hana hétu,
hvars til húsa kom,
völu velspá,
vitti hon ganda,
seið hon hvars hon kunni,
seið hon hugleikin,
æ var hon angan
illrar brúðar.

2 Ein sat hon úti,
þá er inn aldni kom
yggjungr ása
ok í augu leit.
«Hvers fregnið mik?
hví freistið mín?
alt veit ek, Óðinn!
hvar þú auga falt.»

3 Valði henni Herföðr
hringa ok men,
féspjöll spaklig
ok spáganda;
sá hon vítt ok um vítt
of veröld hverja.

4 «Hljóðs bið ek allar
helgar kindir,
meiri ok minni
mögu Heimdallar;
viltu, at ek, Valföðr!
vel framtelja
forn spjöll fíra,
þau er fremst um man.

5 Ek man jötna
ár um borna,
þá er forðum
mik fœdda höfðu;
níu man ek heima,
níu íviði,
mjötvið mœran
fyr mold neðan.

6 Ár var alda
þar er Ýmir bygði,
vara sandr né sær
né svalar unnir,
jörð fannsk æva
né upphiminn,
gap var ginnunga,
en gras hvergi.

7 Áðr Burs synir
bjöðum um ypðu,
þeir er Miðgarð
mœran skópu;
sól skein sunnan
á salar steina,
þá var grund gróin
grœnum lauki.

8 Sól varp sunnan,
sinni mána,
hendi inni hœgri
um himinjódyr;
sól þat ne vissi
hvar hon sali átti,
máni þat ne vissi
hvat hann megins átti,
stjörnur þat ne vissu
hvar þær staði áttu.

9 Þá gengu regin öll
á rökstóla,
ginnheilug goð,
ok um þat gættusk;
nátt ok niðjum
nöfn um gáfu,
morgin hétu
ok miðjan dag,
undorn ok aptan,
árum at telja.

10 Hittusk æsir
á Iðavelli,
þeir er hörg ok hof
hátimbruðu,
afla lögðu,
auð smíðuðu,
tangir skópu
ok tól görðu.

11 Tefldu í túni,
teitir váru,
var þeim vettugis
vant ór gulli;
unz þrjár kvámu
þursa meyjar
ámátkar mjök
ór jötunheimum.

12 Þá gengu regin öll
á rökstóla,
ginnheilug goð,
ok um þat gættusk:
hverr skyldi dverga
drótt um skepja
ór brimi blóðgu
ok ór Bláins leggjum.

13 Þar var Móðsognir
mæztr um orðinn
dverga allra,
en Durinn annarr;
þeir mannlíkun
mörg um görðu
dvergar í jörðu,
sem Durinn sagði.

14 Nýi, Niði,
Norðri, Suðri,
Austri, Vestri,
Alþjófr, Dvalinn,
Nár ok Náinn,
Nípingr, Dáinn,
Bifurr, Bafurr,
Bömburr, Nori,
Ánn ok Ánarr,
Óinn, Mjöðvitnir.

15 Veggr ok Gandálfr,
Vindálfr, Þorinn,
Þrár ok Þráinn,
Þekkr, Litr ok Vitr,
Nýr ok Nýráðr,
nú hefi ek dverga,
Reginn ok Ráðsviðr,
rétt um talða.

16 Fili, Kili,
Fundinn, Nali,
Hepti, Vili,
Hanarr, Svíurr,
Billingr, Brúni,
Bildr ok Buri,
Frár, Hornbori,
Frægr ok Lóni,
Aurvangr, Jari,
Eikinskjaldi.

17 Mál er dverga
í Dvalins liði
ljóna kindum
til Lofars telja,
þeir er sóttu
frá salar steini
Aurvanga sjöt
til Jöruvalla.

18 Þar var Draupnir
ok Dólgþrasir,
Hár, Haugspori,
Hlévangr, Glóinn,
Dori, Ori,
Dúfr, Andvari,
Skirfir, Virfir,
Skafiðr, Ai.

19 Álfr ok Yngvi,
Eikinskjaldi,
Fjalarr ok Frosti,
Finnr ok Ginnarr;
þat man æ uppi,
meðan öld lifir,
langniðja tal
Lofars hafat.

20 Unz þrír kvámu
ór því liði
öflgir ok ástkir
æsir at húsi,
fundu á landi
lítt megandi
Ask ok Emblu
örlöglausa.

21 Önd þau ne áttu,
óð þau ne höfðu,
lá né læti
né litu góða;
önd gaf Óðinn,
óð gaf Hœnir,
lá gaf Lóðurr
ok litu góða.

22 Ask veit ek standa,
heitir Yggdrasill
hár baðmr, ausinn
hvíta auri;
þaðan koma döggvar
þærs í dala falla;
stendr æ yfir grœnn
Urðar brunni.

23 Þaðan koma meyjar
margs vitandi
þrjár, ór þeim sal
er und þolli stendr;
Urð hétu eina,
aðra Verðandi,
skáru á skíði,
Skuld ina þriðju;
þær lög lögðu,
þær líf kuru
alda börnum,
örlög seggja.

24 Veit hon Óðins
auga folgit:
í inum mœra
Mímis brunni;
drekkr mjöð Mímir
morgin hverjan
af veði Valföðrs.
Vituð ér enn eða hvat?

25 Veit hon Heimdallar
hljóð um fólgit
undir heiðvönum
helgum baðmi;
á sér hon ausask
aurgum forsi
af veði Valföðrs.
Vituð ér enn eða hvat?

26 Þat man hon fólkvíg
fyrst í heimi,
er Gullveig
geirum studdu
ok í höll Hárs
hana brendu;
þrysvar brendu
þrysvar borna,
opt, ósjaldan,
þó hon enn lifir.

27 Þá gengu regin öll
á rökstóla,
ginnheilug goð,
ok um þat gættusk:
hvárt skyldu æsir
afráð gjalda,
eða skyldu goðin öll
gildi eiga.

28 Fleygði Óðinn
ok í fólk um skaut,
þat var enn fólkvíg
fyrst í heimi;
brotinn var borðveggr
borgar ása,
knáttu vanir vígská
völlu sporna.

29 Þá gengu regin öll
á rökstóla,
ginnheilug goð,
ok um þat gættusk:
hverr hefði lopt allt
lævi blandit
eða ætt jötuns
Óðs mey gefna.

30 Þórr einn þar vá
þrunginn móði,
hann sjaldan sitr
er hann slíkt um fregn;
á gengust eiðar,
orð ok sœri,
mál öll meginlig
er á meðal fóru.

31 Sá hon valkyrjur
vítt um komnar
görvar at ríða
til Goðþjóðar:
Skuld hélt skildi,
en Skögul önnur,
Gunnr, Hildr, Göndul
ok Geirskögul;
nú eru talðar
nönnur Herjans,
görvar at ríða
grund valkyrjur.

32 Ek sá Baldri,
blóðgum tívur,
Óðins barni
örlög fólgin:
stóð um vaxinn
völlum hæri
mjór ok mjök fagr
mistilteinn.

33 Varð af þeim meiði,
er mér sýndisk,
harmflaug hættlig,
Höðr nam skjóta.
Baldrs bróðir
var of borinn snemma,
sá nam Óðins sonr
einnættr vega.

34 Þó hann æva hendr
né höfuð kembði,
áðr á bál um bar
Baldrs andskota.
En Frigg um grét
í Fensölum
vá Valhallar.
Vituð ér enn eða hvat?

35 . . . .
. . . . . .
. . . . . .
. . . . . .
Þá kná Vala
vígbönd snúa,
heldr váru harðgör
höpt ór þörmum.

36 Hapt sá hon liggja
undir hvera lundi
lægjarnlíki
Loka áþekkjan;
þar sitr Sigyn
þeygi um sínum
ver vel glýjuð.
Vituð ér enn eða hvat?

37 Á fellr austan
um eitrdala
söxum ok sverðum,
Slíðr heitir sú.

38 Stóð fyr norðan
á Niðavöllum
salr ór gulli
Sindra ættar;
en annarr stóð
á Ókólni,
bjórsalr jötuns,
en sá Brímir heitir.

39 Sal sá hon standa
sólu fjarri
Náströndu á,
norðr horfa dyrr;
féllu eitrdropar
inn um ljóra,
sá er undinn salr
orma hryggjum.

40 Sá hon þar vaða
þunga strauma
menn meinsvara
ok morðvarga
ok þanns annars glepr
eyrarúnu;
þar saug Níðhöggr
nái framgengna,
sleit vargr vera.
Vituð ér enn eða hvat?

41 Austr sat in aldna
í Járnviði
ok fœddi þar
Fenris kindir;
verðr af þeim öllum
einna nökkurr
tungls tjúgari
í trolls hami.

42 Fyllisk fjörvi
feigra manna,
rýðr ragna sjöt
rauðum dreyra;
svört verða sólskin
um sumur eptir,
veðr öll válynd.
Vituð ér enn eða hvat?

43 Sat þar á haugi
ok sló hörpu
gýgjar hirðir
glaðr Egðir;
gól um hánum
í gaglviði
fagrrauðr hani,
sá er Fjalarr heitir.

44 Gól um ásum
Gullinkambi,
sá vekr hölða
at Herjaföðrs;
en annarr gelr
fyr jörð neðan
sótrauðr hani
at sölum Heljar.

45 Geyr Garmr mjök
fyr Gnípahelli;
festr man slitna,
en freki renna.
Fjöld veit hon frœða,
fram sé ek lengra,
um ragnarök
römm sigtíva.

46 Brœðr munu berjask
ok at bönum verðask,
munu systrungar
sifjum spilla;
hart er í heimi,
hórdómr mikill,
skeggjöld, skálmöld,
skildir ’ru klofnir,
vindöld, vargöld,
áðr veröld steypisk;
man engi maðr
öðrum þyrma.

47 Leika Míms synir,
en mjötuðr kyndisk,
at inu gamla
Gjallarhorni;
hátt blæss Heimdallr,
horn er á lopti;
mælir Óðinn
við Míms höfuð.

48 Skelfr Yggdrasils
askr standandi,
ymr it aldna tré,
en jötunn losnar;
hræðask allir
á helvegum,
áðr Surtar þann
sefi of gleypir.

49 Hvat er með ásum?
hvat er með álfum?
gnýr allr jötunheimr,
æsir ’ru á þingi;
stynja dvergar
fyr steindurum
veggbergs vísir.
Vituð ér enn eða hvat?

50 Geyr nú Garmr mjök
fyr Gnípahelli;
festr man slitna,
en freki renna.

51 Hrymr ekr austan,
hefisk lind fyrir.
Snýsk jörmungandr
í jötunmóði:
ormr knýr unnir,
en ari hlakkar,
slítr nái niðfölr.
Naglfar losnar.

52 Kjóll ferr austan,
koma munu Muspells
um lög lýðir,
en Loki stýrir;
fara fíflmegir
með freka allir,
þeim er bróðir
Byleists í för.

53 Surtr ferr sunnan
með sviga lævi,
skínn af sverði
sól valtíva.
Grjótbjörg gnata,
en gífr hrata;
troða halir helveg,
en himinn klofnar.

54 Þá kemr Hlínar
harmr annarr fram,
er Óðinn ferr
við úlf vega,
en bani Belja
bjartr at Surti;
þar man Friggjar
falla angan.

55 Geyr nú Garmr mjök
fyr Gnípahelli;
festr man slitna,
en freki renna.

56 Þá kemr inn mikli
mögr Sigföður
Viðarr vega
at valdýri;
lætr hann megi hveðrungs
mund um standa
hjör til hjarta;
þá er hefnt föður.

57 Þá kemr inn mœri
mögr Hlóðynjar,
gengr Óðins sonr
við orm vega;
drepr hann af móði
Miðgarðs véurr;
munu halir allir
heimstöð ryðja;
gengr fet níu
Fjörgynjar burr
neppr frá naðri
níðs ókvíðnum.

58 Sól tér sortna,
sígr fold í mar,
hverfa af himni
heiðar stjörnur;
geisar eimi
ok aldrnari,
leikr hár hiti
við himin sjálfan.

59 Geyr nú Garmr mjök
fyr Gnípahelli;
festr man slitna,
en freki renna.

60 Sér hon upp koma
öðru sinni
jörð ór œgi
iðjagrœna;
falla forsar,
flýgr örn yfir,
sá er á fjalli
fiska veiðir.

61 Finnask æsir
á Iðavelli
ok um moldþinur
mátkan dœma
ok minnask þar
á megindóma
ok á Fimbultýs
fornar rúnar.

62 Þar munu eptir
undrsamligar
gullnar töflur
í grasi finnask,
þærs í árdaga
áttar höfðu.

63 Munu ósánir
akrar vaxa,
böls man alls batna,
Baldr man koma;
búa þeir Höðr ok Baldr
Hropts sigtoptir
vel valtívar.
Vituð ér enn eða hvat?

64 Þá kná Hœnir
hlut við kjósa
ok burir byggja
brœðra tveggja
vindheim víðan.
Vituð ér enn eða hvat?

65 Sal sér hon standa
sólu fegra
gulli þakðan
á Gimlé;
þar skulu dyggvar
dróttir byggja
ok um aldrdaga
ynðis njóta.

66 Þá kemr inn ríki
at regindómi
öflugr ofan,
sá er öllu ræðr.

67 Þar kemr inn dimmi
dreki fljúgandi,
naðr fránn neðan
frá Niðafjöllum;
berr sér í fjöðrum
— flýgr völl yfir —
Niðhöggr nái.
Nú man hon sökkvask.»

Источник: Sophus Bugge: Sæmundar Edda (1867).

Текст с сайта Old Norse etexts

[Алексей Минский]

Codex Regius
Gl. kgl. sml. 2365, 4to.
Hliods bið ec allar kindir meiri oc miɴi mavgo
heimdallar vilðo at ec ualfꜹþr uel fyr telia forn
spioll fíra þꜹ er fremst um man. Ec man iotna
ár um borna þa er fordom mic fǫdda hofdo nio man æc heima
nío iviþi miot uið mǫraɴ fyr mold nedan. Ar uar alda þar
er ymir bygði vara sandr nę sęr ne sualar uɴir iorð faɴz
ęva ne upp himin gap uar giɴvnga eɴ gras hvergi. Adr bvrs
synir bioðom um ypðo þeir er mið garð mǫran scopo. sol scein
suɴan a salar steina þa var grvnd groin grǫnom lauki.
Sol varp svɴan siɴi mana hendi iɴi hǫgri vm himin iodyr
sol þat ne uissi huar hon sali atti stiornor þat ne visso hvar
þęr staði atto mani þat ne vissi hvat hann megins atti. Þa gen
gengo regin oll arꜹk stola giɴhęilog god oc vm þat gęttvz
nott oc niþiom nꜹfn vm gafo morgin heto oc miðian dag vn
dorn oc aptan árom at telia. Hittoz æsir a ida uelli þeir
er hꜹrg oc hof hatimbroðo. afla lꜹgðo ꜹð smiðoþo tangir
scopo oc tol gorðo. Teflðo itvni teitir voro var þeim vettergis
vant or gulli. vɴz ɪɪɪ. qvomo þursa meyiar amatkar
mioc or iotvn heimom. Þa g. r. a. ar. hverr scyldi duerga
drotin scepia or brimis bloði oc or blam leɢiom. Þar mot
sognir mǫztr vm orðinn dverga allra eɴ dvriɴ aɴaʀ þeir man
licon morg vm gorðo dvergar or iorðo sem dvriɴ sagdi. Nyi
oc niþi norðri oc suðri ꜹstri oc uestri alþiofr dvaliɴ. biv
ꜹʀ bavꜹʀ bꜹmbuʀ nori án oc anaʀ ai mioðvitnir. Veigr
oc gandalfr vindalfr þraiɴ þeccr oc þoriɴ þror vitr oc litr
nár oc nyraþr nv́ hefi ec dverga regiɴ oc raðsuidr rett
um talþa. Fili kili fvndiɴ. nali. hepti. vili hanaʀ svi
oʀ. frar hornbori. fręgr oc loni. ꜹrvangr. iari eikins
cialdi. Mal er dverga idvaliɴs liði liona kindom til lofa
rs telia. þeir er sotto fra salar stæini ꜹrvanga siꜹtt til
ióro valla. Þar var drꜹpnir oc dolgþrasir hár hꜹg spori
hlęvangr gloi. scirvir. virvir. scafiþr. ai. alfr oc yngvi
eikinscialdi. fialaʀ oc frostri fiɴr oc giɴaʀ. þat mvn vppi
meþan ꜹld lifir langniþia tal lofars hafat. Vnz þriár qvomo
or þvi liþi ꜹflgir oc astgir ęsir at hvsi. fvndo alandi litt
megandi asc oc emblo orlꜹglꜹsa. ꜹnd þꜹ ne átto óþ þav
ne hꜹfðo la ne lęti ne lito goða. Aund gaf oþiɴ oþ
gaf hęnir la gaf loðvʀ oc lito goða. Asc ueit ec standa
heitir yɢdrasill hárbaðmr ausiɴ huíta aúri. þaðan coma
dꜹɢvar þęrs idala falla stendr ę yfir grǫɴ vrðar brvɴi.
Þaðan coma meyiar margs uitandi þriar or þeim sę er und
þolli stendr vrð héto eina aðra verþandi scáro asciði scvld
ena þriðio. Þęr lꜹg lꜹgðo þęr líf kvro alda bornom ór
lꜹg seɢia. Þat man hon folc uíg fyrst iheimi er gvll ueig
geirom stvddv oc ihꜹll hárs hana brendo. Þrysvar brendo
þrysvar borna opt osialdan, þo hon eɴ lifir. Heidi hána
heto hvars til hvsa com uólu vel spá uitti hon ganda seið
hon kvɴi seiþ hon leikɪɴ ę var hon angan illrar brvðar.
Þa g. r. a. a. huart scyldo ęsir afrað gialda eþa scyldo goðin
ꜹll gildi eiga. Fleygði oðiɴ oc ifolc um scꜹ́t þat var eɴ folc
vig fyrst ihęimi. brotiɴ var borð uegr borgar asa knatto
vanir uigspa uollo sporna. Þa g. r. a. hverir hefði lopt
alt lęvi blandit eþa ętt iotvns oþs mey gefna. Þorr eiɴ
þar var þrvngin moði hann sialdan sitr er hann slict vm fregn age
ngoz eiðar orð oc sęri mál ꜹll megin lig er amedal fóro.
Veit hon heimdalar hlioð vm folgit undir heiðvonom helgom
baðmi. á sér hon ꜹsaz ꜹrgom forsi af ueði val fꜹdrs uit
oþ er en e. hvat. Eín sat hon uti þa er iɴ aldni com yɢióngr
asa oc iꜹgo leit. hvers fregnit mic hvi freistiþ min alt
ueit ec oðiɴ hvar þv ꜹga falt ienom męra mimis
brvɴi dreckr mióð mimir morgin hverian af veþi v. v. e. e. h.
Valþi henne herfꜹðr hringa oc men fe spioll spaclig oc spa
ganda sa hon uitt oc vm vitt of verold hveria. Sa hon valkyr
ior vítt vm komnar gꜹrvar at riða til goðþioðar. scvld
helt scildi enn scꜹgul ꜹɴor gvɴr. hildr gꜹndul oc geir
scꜹgul. nv ero talþar nꜹɴor herians gorvar at ríþa grvnd
valkyrior. Ec sa baldri blodgom tivor odins barni or log
folgiɴ stóð vm vaxiɴ vollo hęri miór oc mioc fagr mistilteiɴ.
Varð af þeim meiði er mer syndiz harmflꜹg hęttlig hꜹþr
nam scióta. baldrs broðir vár of boriɴ snęmma sa nam oþins
sónr ein nęttr vega. Þo hann ęva hendr ne hꜹfuþ kembþi aþr
a bál vm bar baldrs andscota. en friɢ um grét ifensꜹlom ua
val hallar. v. e. e. e. h. Hapt sa hon liɢia undir hvera lundi lę
giarn lici loca aþeckian. þar sitr sigyn þeygi vm sinom ver
velglyioð v. þ. e. h. A fellr ꜹstan um eitr dala sꜹxom oc sverþom
sliþr heitir sv. stod fyr norðan aniþa vollom salr or gvlli sin
dra ęttar. enn aɴaʀ stoð a okolni bior salr iotvns en sa brimir
heitir. Sal sa hon standa solo fiáʀi na strondo a norþr hor
fa dyʀ. fello eitr dropar iɴ vm lióra sa er undiɴ salr orma
hryɢiom. Sa hon þar vaþa þvnga strꜹma menn morð vargar
meins vara oc. oc þaɴ aɴars glepr eyra rv́no þar sv́g niþ
hꜹɢr nái fram gengna slęit vargr vera v. e. e. e. h. Avstr sát
in aldna i iarn uiþi oc fǫddi þar fenris kindir. verþr af þeim
ꜹllom eiɴa noccorr tvngls tivgari itrollz hami. Fylliz fior
vi feigra manna ryþr ragna siót rꜹðom dreyra svart var þa sol
scín of svmor eptir veþr oll valynd v. e. h. Sat þar a hꜹgi
oc sló hꜹrpo gygiar hirþir gladr eɢþęr. gól vm hanom igagl
viþi fagr rꜹdr háni sa er fialaʀ heitir. Gól um asom gul
lincambi sa uecr hꜹlþa at hiarar at heriafꜹdrs. eɴ aɴaʀ
gelr fyr iorð neðan sót rꜹ́þr háni at sꜹlom heliar. Geyr
garmr mioc fyr gnipa helli festr mvn slitna eɴ fre
ki reɴa fiolþ veit hon frǫða fram se ec lengra vm rag
na rꜹc rꜹm sigtyva. Broþr mvno beriaz oc at bꜹɴom
verþa mvno systrvngar sifiom spilla hárt er i heimi hór
domr micill sceɢꜹld scalm ꜹld scildir ro klofnir vindꜹld
vargꜹld aþr verold steypiz mvn engi maþr oðrom þyrma.
Leica mims synir eɴ miotvðr kyndiz at en galla gial
lar horni hatt blęss heimdallr horn er alopti męlir oðiɴ
við mims hꜹfuþ
ymr iþ aldna tre eɴ iótvɴ losnar scelfr yɢdrasils ascr st
andandi. Geyr nv g. Hrymr ekr ꜹstan hefiz lind fyr sn
yz iormvngandr i iotvn moði. ormr knyr vɴir eɴ ari hl
accar slitr nai nef fꜹlr nagl far losnar. Kioll feʀ ꜹs
tan koma mvno mvspellz vm lꜹg lydir eɴ loki styrir fara
fifls megir meþ freka allir þeim er brodir by leipz ifór. Hvat er
meþ asom hvat er meþ alfom gnyr allr iotvn heimr ęsir ro aþin
gi stynia dvergar fyr stein dvrom veɢ bergs visir v. e. e. h. Surtr
feʀ svɴan meþ sviga lęfi sciɴ af sverþi sol valtífa. griot bi
org gnata eɴ gifr rata troþa halir helveg en himin clofnar.
Þa cǫmr hlinar harmr aɴaʀ fram er oðiɴ feʀ við ulf vega
en bani belia biartr at surti þa mvn friɢiar falla angan
tyr. Þa kǫmr iɴ micli mꜹgr sigfꜹdur víðaʀ vega at val dy
ri. letr hann megi hvedrvngs mvnd vm standa hiór til hiarta
þa er hefnt fꜹdur. Þa kǫmr iɴ mǫri mꜹgr hlodyniar gengr
oþins sonr vid ulf vega drepr hann af moþi miðgarz uęor
mvno halir allir heim stǫd ryþia gengr fet nío fiorgyn
iar bvʀ neppr fra naðri niðs oqviðnom. Sol ter sortna
sigr fold imar hverfa af himni heiðar stiornor. geisar eími
viþ aldr nara leicr har hiti uið himin sialfan. Geyr n.
Ser hon upp koma ꜹðro siɴi iorð or ęgi iþia grǫna. falla
forsar flygr ꜹrn yfir sa er afialli fisca ueiðir. Fiɴaz
ęsir aiþa velli oc vm mold þinvr matkaɴ dǫma oc a fimbvl
tys fornar rvnar. Þar mvno eptir vndr samligar gvll
nar tꜹflor igrasi fiɴaz. þers i ardaga attar hofðo.
Mvno osanir acrar uaxa bꜹls mvn allz batna baldr
mvn coma. bva þeir hꜹþr oc baldr hroptz sigtoptir vel val
tivar v. e. e. h. Þa kna hǫnir hlꜹt viþ kiosa oc byrir
byɢia brǫdra tveɢia. vind heim vidan v. e. e. h Sal ser
hon standa solo fegra gvlli þacþan agɪmlé þar
scolo dyɢvar drottir byɢia oc vm aldr daga ynþis niota.
Þar kǫmr iɴ dimmi dreki flivgandi naþr fraɴ neþan fra
niþa fiollom. beʀ ser ifioþrom flygr vꜹll yfir niþhꜹɢr
nai nv mvn hon seyqvaz.
Источник: Sophus Bugge: Sæmundar Edda (1867).

Текст с сайта Old Norse etexts

[Алексей Минский]

Hauksbók
Cod. AM. 554, 4to.
p. 11, l. 3 — p. 13, l 18
Hlioðs bið ek allar helgar kindir meiri ok minni mǫgu heimdallar villtu at ek vafǫdrs vel
fram telia forn spiǫll fira þau er ek fremz vm man. Ek man iǫtna ꜳr vm borna þa er
forðum mik fædda hǫfðv: niu man ek heima niu iuidiur miǫtvið męran fyrir molld ne
ðan. Aar uar allda þar er ymir bygði vara sandr ne sior ne svalar unnir iǫrð fannz ęfa
ne vpp himinn gap var ginnvnga enn gras ekki. Aadr bors synir biǫðum of yptu þeir er
męran miðgarð skopu sol skeinn sunnan ꜳ salar steina þa uar grund groin grænum
lauki. Sol uarp sunnan sinni mꜳna hendiinni hægri of iodur sol þat ne uissi huar hon sali
ꜳtti stiǫrnur þat ne uissu hvar þær stadi ꜳttu mꜳni þat ne vissi hvat hann megins
atti. Þa gengu regin ǫll ꜳ rǫkstola ginnheilvg goð ok vm þat giettuz nott ok niðium nǫfn
vm gꜳfu morgin hetv ok miðian dag vndvrn ok aptan ꜳrum at telia. Hittuz æsir
ꜳ idauelli afls kostuðv allz freistuðu afla lǫgðu auð smiðuðu
tangir skopv ok tol giǫrdu. Tefldu itvni teitir uorv var þeim uettugis
vant or gulli unz þriar komv þussa meyiar ꜳmatkar miǫk or jǫtvn heimvm.
Þa gengu regin ǫll ꜳ rǫkstola ginnheilug goð ok vm þat giættuz hverer skylldu duergar
drottir skepia or brimi bloðgv ok or blains leggium. Þar uar modsognir męztr of
orðinn duerga allra enn durinn annaʀ þeir manlikan mǫrg of giorðv duerga i iǫrðu sem
durinn sagði. Nyi niði norðri suðri austri vestri alþiofr dualinn. naar ok nainn
nipingr dainn ueggr gand alfr uindꜳlfr þorinn. Bifvʀ bafvʀ bǫmbvʀ nori ꜳn
ok onaʀ ai miǫðvitnir. þrar ok þrainn þror litr ok vitr nyr ok nyrꜳðr nv hefi ek
rekka reginn ok rꜳðsviðr rett vm talða. Fili kili funndin nali hefti fili hanaʀ
ok svidʀ nꜳr ok nainn nipingr dáinn billingr bruni billdr ok buri fror forn
bogi fręg ok loni. Aurvangr iari eikin skialldi mꜳl er duerga i dualins liði
liona kindum til lofars telia þeim er sottu fra salar steini ǫrvanga siǫt til iǫrv valla.
Þar var draufnir ok dolgþraser hꜳr haugspori hlevargr gloinn scirfir virvir ska
fiðr ai aalfr ok yngvi eikinskialldi. Þat man æ vppi meðan ǫlld lifir lang
niðia tal lofars hafat. Vndz þriar komu þussa brudir ꜳstkir ok ǫflgir æser
at husi fundu ꜳ landi litt megandi ask ok emblv orluglausa ǫnd þau ne
attu oð þau ne hǫfdu lꜳ ne læti ne litv goða. Ǫnd gaf oðinn od gaf
hęnir lꜳ gaf loðvʀ ok litv goða. Ask ueit ek standa heitir yggdrasill
hꜳr badmr ausinn huita auri. þaðan koma dǫggvar þęrs i dala falla
stendr æ yfir grænn vrðar brunni. Þaðan koma meyiar margs vitan
di þriar or þeim sal er a þolli stendr. vrd hetv eina aðra verdandi skꜳ
ru ꜳ skiði skulld hina þriðiu. Þær lǫg logðu þær lif kuru all
da bǫrnum ǫrlǫg at segia. Þa gengv regin ǫll ꜳ rǫkstola ginnheilugh
god ok um þat gięttuz hverr hefði loft allt lęvi blandit ęðr ætt iǫ
tuns oðs mey gefna. Þorr einn þar vꜳ þrunginn modi hann sialldan
sitr er hann slikt of fregnn ꜳ genguz eiðar orð ok ok særi maal ǫll
meginlig er ꜳ meðal voru.
Veit hun heimdallar hlioð um folgit undir heidvǫnvm helgum badmi ꜳ ser hon
ausaz ǫrgum forsi af uedi valfǫdrs uitu þer enn ęðr hvat. Austr byr hin alldna i
iarnvidi ok feðir þar fenris kindir verðr af þeim ǫllum einna nokkur tungls t..
gari i trollz hami. fylliz fiǫrfi feigra manna ryðr ragna siǫt rauðum dreyra svǫrt verda
solskin um sumvr eftir ueðr ǫll ualynd uitv þer einn enn ędr hvat. Þat man hon folk
uig fyrst i heimi er gullueig geirum studdi ok i hǫll hꜳrs hana brendv þrysvar bren
dv þrysvar brendv þrysvar borna opt osialldan þo hon enn lifir. Heiði hana hetu huars
til hvsa kom ok vǫlu vel spa uiti hon ganda seid hon hvars hun kunni seid hon huglei
kin æ var hon angann illrar bruðar. Þa gengv regin ǫll ꜳ rǫk stola ginnheilvg goð ok vm
þat giettuz huart skylldv æsir afrꜳð giallda eðr skylldv guðin ǫll gilldi eiga.
Fleygði oðinn ok i folk vm skaut þat var enn folkuig fyʀ i heimi brotinn var borð
veggr borgar ꜳsa knaattv vanir vig spa vǫllv sporna. Þa kna vala vigbond sn
ua helldr voru harðgior hǫft or þǫrmum þar sitr sigyn þeygi vm sinum ver uel
glyiut vitv þer enn eða hvat. Geyr garmr miǫk fyrir gnupa
helli festr man slitna enn freki renna framm se ek lengr
fiǫlð kann ek segia um ragna rǫk rǫmm sigtiva. Sat þar ꜳ haugi ok
slo hǫrpu gygiar hirðir glaðr egðir gol yfir igalguiði fagr rauðr hani enn sa fia
laʀ heitir. Gol yfir ꜳsum gullin kambi sa vekr hǫlda at heria fǫðrs enn annaʀ gelr
fyr iǫrð neðan sot rauðr hani at sǫlum heliar. Sal sier hon standa solu fiaʀi
nꜳstrǫndu ꜳ norðr horfa dyʀ falla eitrdropar inn vm liora sꜳ er undinn salr
orma hryggium. Ser hon þar vaða þunga strauma menn meinsvara ok mordvar
ga ok þannz annars glepr eyrna runa þar savg niðhǫggr nai framgengna sleit
vargr vera vitv þer enn eða hvat. Geyr nu garmr miok fyrir gn. h. f. man sl. enn f.
Bræðr munu beriaz ok at bǫnum verðaz munu systrungar sifium spilla hart
er i heimi hordomr mikill skeggǫll skꜳlmǫlld skilldir klofnir. Vind ǫlld varg
ǫlld ꜳðr verǫlld steypiz grundir gialla gifr fliugandi man eingi maðr ǫðrum þyrma.
Leika mims synir enn miǫtvðr kyndiz at hínv gamla giallar horni hꜳtt blęss
heimdallr horn er ꜳ lopti męler oðinn við mims hǫfut. Skelfr yggdrasils askr
standandi ymr hid alldna tre enn iǫtunn losnar hrædaz allir ꜳ helvegum ꜳðr surtar
þann sevi of gleypir. Hvat er með ꜳsum hvat er með alfum gnyr allr iǫtun heimr
æsir eru ꜳ þingi stynia dvergar fyrir steindyrvm vegbergs uisir uitv þer enn eða hvat.
Geyr nu garmr miok fyrir gnipa helli f. m. Hrymr ekr austan hęfiz lind fyrir
snyz iǫrmungandr i iǫtunmoði ormr knyr unnir enn ari hlakkar slitr nai
niðfǫlr naglfar losnar. Kioll ferr austan koma munu muspellz vm lǫgh
lyðer enn loki styrir farar fiflmegir með freka aller þeim er broðir byleistz
i ferd. Surtr ferr sunnan með suiga lęvi skinn af suerde sol valtifa griotbiǫrg gnata
enn gifr rata troða haler helveg enn himinn klofnar. Þa kemr hlinar harmr an
naʀ framm er oðin ferr við vlf vega enn bani belia biartr at surti þar man
friggiar falla angann. Geyr nu garmr miǫk fyrir gnipa helli f. m. Ginn loft yfer
giǫrð iarðar . eð . . . . . . . . g . ar orms . . edvm . . . oðins svn ormi męta uargs at . . .
uiðars . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
munu halir al . . . . . . . . . ydia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . ter sortna sigr folld imar huerfa af himni heiðar stiǫrnur
. .isar eimi ok alldrnari leikr hꜳr hiti við himin sialfan. Geyr
. . garmr miǫk fyrir gnipa helli festr man slitna enn freki r.
. .r hon vpp koma ǫðru sinni iǫrð or ægi iðia græna falla for
sar flygr ǫrn yfir sꜳ er áa fialli fiska veiðir. Hittaz æser i iða
uelli ok um molld þinur matkan dęma ok minnaz þar a megin
doma ok a fimbultys fornar runar. Þa munu æser undrsam
legar gullnar tǫflur i grasi finna þærs i aardaga aattar hǫfðv.
Munu osaanir akrar uaxa bǫls man allz batna man balldr ko
ma bua þeir hǫðr ok balldr hroptz sigtoftir vel uelltifar uí
tu þer enn eðr hvat. Þa kna hęnir hlvtvið kiosa er burir byggia
bræðra tueggia vindheim viðan vitv þer enn ęðr hvat. Sal ser
hon standa solu fegra gulli þaktan a gimle. þar skolo dyggvar
drottir byggia ok vm alldrdaga yndis niota. Þa kemr hinn ri
ki at regindomi ǫflugr ofan sa er ǫllu ræðr. Kemr hinn
dimmi dreki fliugandi naðr fraann neðan fra niða berr sier i
fiǫðrum flygr uǫll yfir niðhoggr nai nv man hon sǫkk
vaz.
Источник: Sophus Bugge: Sæmundar Edda (1867).

Текст с сайта Old Norse etexts

[Алексей Минский]

Völuspá
1. Hljóðs bið ek allar
helgar kindir,
meiri ok minni,
mögu Heimdallar:
vildu at ek Valföður
vél framtelja,
fornspjöll fíra,
þau er fremst um man.

2. Ek man jötna
ár um borna,
þá er forðum
mik fœdda höfðu;
níu man ek heima,
níu íviði,
mjötvið mœran
fyr mold neðan.

3. Ár var alda
þar er Ýmir bygði,
vara sandr né sær
né svalar unnir,
jörð fannsk æva
né upphiminn,
gap var ginnunga,
en gras hvergi.

4. Áðr Burs synir
bjóðum um yptu,
þeir er miðgarð
mœran skópu:
sól skein sunnan
á salar steina,
þá var grund gróin
grœnum lauki.

5. Sól varp sunnan,
sinni mána,
hendi inni hœgri
um himinjódýr;
sól þat né vissi
hvar hon sali átti,
máni þat né vissi
hvat hann megins átti,
stjörnur þat né vissu
hvar þær staði áttu.

6. Þá géngu regin öll
á rökstóla,
ginnheilög goð,
ok um þat gættusk:
nótt ok niðjum
nöfn um gáfu,
morgin hétu
ok miðjan dag,
undorn ok aptan,
árum at telja.

7. Hittusk æsir
á Iðavelli,
þeir er hörg ok hof
hátimbruðu,
afls kostuðu,
alls freistuðu,
afla lögðu,
auð smíðuðu,
tangir skópu
ok tól görðu.

8. Tefldu í túni,
teitir váru,
var þeim vettugis
vant or gulli,
unz þrjár kvámu
þursa meyjar,
ámátkar mjök,
or jötunheimum.

9. Þá géngu regin öll
á rökstóla,
ginnheilög goð,
ok um þat gættusk,
hverr skyldi dverga
dróttir skepja
or brimi blóðgu
ok or blám leggjum.

10. Þar var Mótsognir
mæztr um orðinn
dverga allra,
en Durinn annarr;
þar niiuinlíkun
mörg um görðusk,
dvergar or jörðu,
sem Durinn sagði.

11. Nýi ok Niði,
Norðri ok Suðri,
Austri ok Vestri,
Alþjófr, Dvalinn,
Nár ok Náinn,
Nípingr, Dáinn,
Bivörr, Bavörr,
Bömburr, Nori,
Ann ok Anarr,
Ai, Mjöðvitnir.

12. Veigr ok Gandálfr,
Vindálfr, Þráinn,
Þekkr ok Þorinn,
Þrór, Vitr ok Litr,
Nár ok Nýráðr,
nú hefi ek dverga,
Reginn ok Ráðsviðr,
rétt um talda.

13. Fili, Kili,
Fundinn, Nali,
Hepti, Vili,
Hanarr, Svíorr,
Billingr, Bruni,
Bildr, Búri,
Frár, Hornbori,
Frægr ok Lóni,
Aurvangr, Jari,
Eikinskjaldi.

14. Mál er dverga
í Dvalins liði
ljóna kindum
til Lofars telja,
þeir er sóttu
frá salar steini
Aurvanga sjöt
til Jöruvalla.

15. Þar var Draupnir
ok Dólgþrasir,
Hár, Haugspori,
Hlævangr, Glói,
Skirvir, Virvir,
Skafiðr, Ai,
Alfr ok Yngvi,
Eikinskjaldi.

16. Fjalarr ok Frosti,
Finnr ok Ginnarr,
[Heri, Höggstari,
Hljóðólfr, Móinn;]
þat mun uppi,
meðan öld lifir,
langniðja tal
Lofar3 hafat.

17. Unz þrír kvámu
or því liði
öflgir ok ástgir
æsir at húsi,
fundu á landi
lítt megandi
Ask ok Emblu,
orlöglausa.

18. Önd þau né áttu,
óð þau né höfðu,
lá né læti
né litu góða:
önd gaf Oðinn,
óð gaf Hœnir,
lá gaf Loðurr
ok litu góða.

19. Ask veit ek standa,
heitir Yggdrasill,
hár baðmr ausinn
hvíta auri:
þaðan koma döggvar,
þærs í dala falla,
stendr æ yfir grœnn
Urðar brunni.

20. Þaðan koma meyjar
margs vitandi
þrjár or þeim sæ
er und þolli stendr:
Urð hétu eina,
aðra Verðandi,
skáru á skíði
Skuld ena þriðju:
þær lög lögðu,
þær líf kuru
alda börnum,
orlög seggja.

21. Ein sat hon úti,
þá er inn aldui kom
yggjungr ása
ok í augu leit:

22. Hvers fregnit mik?
hví freistið mín?
alt veit ek, Óðinn!
hvar þú auga falt þitt:
ía í enum mœra
Mímis brunni;
drekkr mjöð Mímir
morgin hverjan
af veði Valföðrs.
Vituð ér enn eða hvat?

23. Valdi henni Herföðr
hringa ok men,
féspjöll spaklig
ok spáganda;
sá hon vítt ok um vítt
of veröld hverja.

24. Sá hon valkyrjur
vítt um komnar,
görvar at ríða
til Goðþjóðar;
Skuld hélt skildi,
en Skögul önnur,
Gunnr, Hildr, Göndul
ok Geirskögul.
Nú eru taldar
nönnur Herjans,
görvar at ríða
grund valkyrjur.

25. Heiði hana hétu,
hvars til húsa kom,
völu velspá,
vítti hon ganda,
seið hon kunni,
seið hon leikin,
æ var hon angan
illrar þjóðar.

26. Þat man hon fólkvíg
fyrst í heimi,
er Gullveig
geirum studdu,
ok í höll Hárs
hana brendu:
þrysvar brendu
þrysvar boma,
opt, ósjaldan,
þó hon enn lifir.

27. Þá géngu regin öll
á rökstóla,
ginnheilög goð,
ok um þat gættusk:
hvárt skyldu æsir
afráð gjalda,
eða skyldu goðin öll
gildi eiga.

28. Brotinn var borðveggr
borgar ása,
knáttu vanir vígspá
völlu sporna,
fleygði Óðinn
ok í fólk um skaut;
þat var enn fólkvíg
fyrst í heimi.

29. Þá géngu regin öll
á rökstóla,
ginnheilög goð,
ok um þat gættusk:
hverir hefði lopt alt
lævi blandit,
eðr ætt jötuns
Oðs mey gefna.

30. Þórr einn þar var
þrunginn móði,
hann sjaldan sitr,
er hann slíkt um fregn;
á géngusk eiðar,
orð ok sœri,
mál öll meginlig
er á meðal fóru.

31. Veit hon Heimdallar
hljóð um fólgit
undir heiðvönum
helgum baðmi;
á sér hon ausask
aurgum forsi
af veði Valföðrs.
Vituð ér enn eða hvat?

32. Austr sat hin aldna
í Járnviði
ok fœddi þar
Fenris kindir;
verðr af þeim öllum
einna nökkurr
tungls tjúgari
í trölls hami.

33. Fyllisk fjörvi
feigra manna,
rýðr ragna sjöt
rauðum dreyra;
svart var þá sólskín
of súmur eptir,
veðr öll válynd.
Vituð ér enn eða hvat?

34. Sat þar á haugi
ok sló hörpu
gýgjar hirðir,
glaðr Egðir:
gól um hánum
í gaglviði
fagrrauðr hani,
sá er Fjalarr heitir.

35. Gól um ásuni
Gullinkambi,
sá vekr hölda
at Herjaföðrs:
en annarr gelr
fyr jörð neðan
sótrauðr hani
at sölum Heljar.

36. Ek sá Baldri,
blóðgum tívor,
Óðins barni
orlög fólgin;
stóð um vaxinn,
völlum hæri,
mjór ok mjök fagr
mistilteinn.

37. Varð af þeim meiði,
er mér sýndisk,
harmflaug hættlig,
Höðr nam skjóta;
Baldrs bróðir
var of borinn snemma,
sá nam Óðins sonr
einnættr vega.

38. Þó hann æva hendr,
né höfuð kembði,
áðr á bál um bar
Baldrs andskota;
en Frigg um grét
í Fensölum
vá Valhallar.
Vituð ér enn eða hvat?

39. Hapt sá hon liggja
undir hvera lundi,
lægjarnlíki
Loka áþekkjan;
þar sitr Sigyn
þeygi um sínum
ver vel glýjuð.
Vituð ér enn eða hvat?

40. ÞáknáVala
vígbönd snúa,
heldr um harðgjör
höpt or þörmum.
Fjöld veit hon frœða,
fram sé ek lengra,
um ragnarök
röm sigtíva.

41. Geyr Garmr nijök
fyr Gnúpahelli,
festr mun slitna,
en freki renna.

42. A fellr austan
um eitrdala
saurum ok sverðum,
Slíðr heitir sú.

43. Stóð fyr norðan
á Niðafjöllum
salr or gulli
Sindra ættar;
en annarr stóð
á Ókólni,
bjórsalr jötuns,
en sá Brímir heitir.

44. Sal sá hon standa
sólu fjarri
Náströndu á,
norðr horfa dyrr:
féllu eitrdropar
inn um ljóra,
sá er undinn salr
orma hryggjum.

45. Sá hon þar vaða
þunga strauma
menu meinsvara
ok morðvarga,
ok þann annars glepr
eyrarúnu;
þar saug Níðhöggr
nái framgegna,
sleit vargr vera.
Vituð ér enn eða hvat?

46. Brœðr munu berjask
ok at bönum verðask,
munu systrungar
sifjum spilla;
hart er í heimi,
hórdómr mikill,
skeggöld, skálmöld,
skildir ’ro klofnir,
vindöld, vargöld,
áðr veröld steypisk;
grundir gjalla,
gífr fljúgandi;
mun engi maðr
öðrum þyrma.

47. Leika Míms synir,
en mjötuðr kyndisk,
at enu gamla
Gjallarhorni;
hátt blæss Heimdallr,
horn er á lopti,
mælir Óðinn
við Míms höfuð.

48. Skelfr Yggdrasils
askr standandi,
ymr it aldna tré,
en jötunn losuar;
hræðask allir
á helvegum,
áðr Surtar þá
sefi of gleypir.

49. Geyr Garmr mjók
fyr Gnúpahelli,
festr mun slitna,
en freki renna.

50. Hrymr ekr austan
hefisk lind fyrir;
sný.sk jörmungandr
í jötunmóði;
ormr knýr unnir,
en ari hlakkar,
slítr nái neffölr,
Naglfar losnar.

51. Kjóll ferr austan,
koma munu Muspells
um lög lýðir,
en Loki stýrir:
fara fíflmegir
með freka allir,
þeim er bróðir
Býleists í för.

52. Surtr ferr sunnsm
með sviga læfi,
skínn af sverði
sól valtífa:
grjótbjörg gnata,
en gífr rata,
troða halir helveg,
en himinn klofnar.

53. Hvat er með ásiun?
hvat er með álfum?
gnýr allr jötunheimr,
æsir ’ro á þingi;
stynja dvergar
fyr steindurum
veggbergs vísir.
Vituð ér enn eða hvat?

54. Þá kemr Hlínar
harmr annarr fram,
er Oðinn ferr
við úlf vega;
en bani Belja
bjartr at Surti,
þá mun Friggjar
falla angantýr.

55. Þá kemr inn mikli
mögr Sigfóður
Viðarr vega
at valdýri:
lætr hann megi hveðrungs
mund um standa
hjör til hjartá,
þá er hefnt föður.

56. Þá kemr inn mœri
mögr Hlóðynjar;
gengr Óðins sonr
við úlf vega,
drepr hann af móði
miðgarðs véorr;
munu halir allir
heimstöð ryðja,
gengr fet níu
Fjörgynjar burr,
neppr frá naðri
níðs ókvíðnum.

57. Sól tekr sortna,
sígr fold í mar,
hverfa af himni
heiðar stjörnur;
geisar eimi
við aldrnára,
leikr hár hiti
við himin sjálfan.

58. Sér hon uppkoma
öðru sinni
jörð or œgi
iðjagrœna:
falla forsar,
flýgr örn yfir,
sá er á fjalli
fiska veiðir.

59. Finnask æsir
á Iðavelli
ok um moldþinur
mátkan dœma,
ok minnask þar
á megindóma
ok á fimbultýs
fornar rúnar.

60. Þar munu eptir
undrsamligar
gullnar töflur
í grasi finnask,
þærs í árdaga
áttar höfðu
[fólkvaldr goða
ok Fjölnis kind].

61. Munu ósánir
akrar vaxa,
böls mun alls batna,
Baldr mun koma:
búa þeir Höðr ok Baldr
Hropts sigtóptir
vel valtívar.
Vituð ér enn eða hvat?

62. Þá kná Hœnir
hlautvið kjósa,
ok burir byggja
brœðra tveggja
vindheim víðan.
Vituð ér enn eða hvat?

63. Sal sér hon standa
sólu fegra,
gulli þaktan,
á Gimli.
Þar skolu dyggvar
dróttir byggja
ok um aldrdaga
yndis njóta.

64. Þá kemr hiun ríki
at regindómi,
öflugr ofan,
sá er öllu ræðr:
[semr hann dóma
ok sakar Ieggr,
vésköp setr,
þau er vera skolu].

65. Þar kemr inn dimmi
dreki fljúgandi,
naðr fránn neðan
frá Niðafjöllum:
berr sér í fjöðrum
— flýgr völl yfir —
Níðhöggr nái.
Nú mun hon sökkvask!

Источник: Edda Sæmundar hins fróða. Hrsg. von Theodor Möbius. Leipzig, 1860.

[Алексей Минский]

Völuspá
Hljóðs bið eg allar
helgar kindir,
meiri og minni
mögu Heimdallar.
Viltu að eg, Valföður,
vel fyr telja
forn spjöll fira,
þau er fremst um man.

Eg man jötna
ár um borna,
þá er forðum mig
fædda höfðu.
Níu man eg heima,
níu íviði,
mjötvið mæran
fyr mold neðan.

Ár var alda,
það er ekki var,
var-a sandur né sær
né svalar unnir;
jörð fannst æva
né upphiminn,
gap var ginnunga
en gras hvergi,

áður Burs synir
bjöðum um ypptu,
þeir er Miðgarð
mæran skópu;
sól skein sunnan
á salar steina,
þá var grund gróin
grænum lauki.

Sól varp sunnan,
sinni mána,
hendi inni hægri
um himinjöður;
sól það né vissi
hvar hún sali átti,
stjörnur það né vissu
hvar þær staði áttu,
máni það né vissi
hvað hann megins átti.

Þá gengu regin öll
á rökstóla,
ginnheilög goð,
og um það gættust;
nótt og niðjum
nöfn um gáfu,
morgun hétu
og miðjan dag,
undorn og aftan,
árum að telja.

Hittust æsir
á Iðavelli,
þeir er hörg og hof
hátimbruðu;
afla lögðu,
auð smíðuðu,
tangir skópu
og tól gerðu.

Tefldu í túni,
teitir vóru,
var þeim vettergis
vant úr gulli,
uns þrjár kómu
þursa meyjar
ámáttkar mjög
úr Jötunheimum.

Þá gengu regin öll
á rökstóla,
ginnheilög goð,
og um það gættust,
hver skyldi dverga
dróttir skepja
úr Brimis blóði
og úr Bláins leggjum.

Þar var Mótsognir
mæstur um orðinn
dverga allra,
en Durinn annar;
þeir mannlíkun
mörg um gerðu
dvergar úr jörðu,
sem Durinn sagði.

Nýi og Niði,
Norðri og Suðri,
Austri og Vestri,
Alþjófur, Dvalinn,
Bívör, Bávör,
Bömbur, Nóri,
Án og Ánar,
Ái, Mjöðvitnir.

Veigur og Gandálfur,
Vindálfur, Þráinn,
Þekkur og Þorinn,
Þrár, Vitur og Litur,
Nár og Nýráður,
nú hefi eg dverga,
— Reginn og Ráðsviður, —
rétt um talda.

Fíli, Kíli,
Fundinn, Náli,
Hefti, Víli,
Hannar, Svíur,
Frár, Hornbori,
Frægur og Lóni,
Aurvangur, Jari,
Eikinskjaldi.

Mál er dverga
í Dvalins liði
ljóna kindum
til Lofars telja,
þeir er sóttu
frá salar steini
Aurvanga sjöt
til Jöruvalla.

Þar var Draupnir
og Dólgþrasir,
Hár, Haugspori,
Hlévangur, Glói,
Skirvir, Virvir,
Skáfiður, Ái.

Álfur og Yngvi,
Eikinskjaldi,
Fjalar og Frosti,
Finnur og Ginnar;
það mun upp
meðan öld lifir,
langniðja tal
Lofars hafað.

Uns þrír kómu
úr því liði
öflgir og ástkir
æsir að húsi,
fundu á landi
lítt megandi
Ask og Emblu
örlöglausa.

Önd þau né áttu,
óð þau né höfðu,
lá né læti
né litu góða;
önd gaf Óðinn,
óð gaf Hænir,
lá gaf Lóður
og litu góða.

Ask veit eg standa,
heitir Yggdrasill,
hár baðmur, ausinn
hvíta auri;
þaðan koma döggvar
þær er í dala falla,
stendur æ yfir grænn
Urðarbrunni.

Þaðan koma meyjar
margs vitandi
þrjár úr þeim sæ,
er und þolli stendur;
Urð hétu eina,
aðra Verðandi,
skáru á skíði,
Skuld ina þriðju.
Þær lög lögðu,
þær líf kuru
alda börnum,
örlög seggja.

Það man hún fólkvíg
fyrst í heimi,
er Gullveigu
geirum studdu
og í höll Hárs
hana brenndu,
þrisvar brenndu,
þrisvar borna,
oft, ósjaldan;
þó hún enn lifir.

Heiði hana hétu
hvar er til húsa kom,
völu velspáa,
vitti hún ganda;
seið hún hvar er hún kunni,
seið hún hugleikin,
æ var hún angan
illrar brúðar.

Þá gengu regin öll
á rökstóla,
ginnheilög goð,
og um það gættust
hvort skyldu æsir
afráð gjalda
eða skyldu goðin öll
gildi eiga.

Fleygði Óðinn
og í fólk um skaut,
það var enn fólkvíg
fyrst í heimi;
brotinn var borðveggur
borgar ása,
knáttu vanir vígspá
völlu sporna.

Þá gengu regin öll
á rökstóla,
ginnheilög goð,
og um það gættust
hverjir hefði loft allt
lævi blandið
eða ætt jötuns
Óðs mey gefna.

Þór einn þar vó
þrunginn móði,
hann sjaldan situr
er hann slíkt um fregn.
Á gengust eiðar,
orð og særi,
mál öll meginleg
er á meðal fóru.

Veit hún Heimdallar
hljóð um fólgið
undir heiðvönum
helgum baðmi;
á sér hún ausast
aurgum fossi
af veði Valföðurs.
Vituð ér enn eða hvað?

Ein sat hún úti
þá er inn aldni kom
yggjungur ása
og í augu leit:
Hvers fregnið mig?
Hví freistið mín?
Allt veit eg, Óðinn,
hvar þú auga falt,
í inum mæra
Mímisbrunni.
Drekkur mjöð Mímir
morgun hverjan
af veði Valföðurs.
Vituð ér enn eða hvað?

Valdi henni Herföður
hringa og men,
fékk spjöll spakleg
og spá ganda,
sá hún vítt og um vítt
um veröld hverja.

Sá hún valkyrjur
vítt um komnar,
görvar að ríða
til Goðþjóðar;
Skuld hélt skildi,
en Skögul önnur,
Gunnur, Hildur, Göndul
og Geirskögul.
Nú eru taldar
nönnur Herjans,
görvar að ríða
grund valkyrjur.

Eg sá Baldri,
blóðgum tívur,
Óðins barni,
örlög fólgin;
stóð um vaxinn
völlum hærri
mjór og mjög fagur
mistilteinn.

Varð af þeim meiði,
er mær sýndist,
harmflaug hættleg,
Höður nam skjóta.
Baldurs bróðir var
um borinn snemma,
sá nam Óðins sonur
einnættur vega.

Þó hann æva hendur
né höfuð kembdi,
áður á bál um bar
Baldurs andskota;
en Frigg um grét
í Fensölum
vá Valhallar.
Vituð ér enn eða hvað?

Þá kná Váli
vígbönd snúa,
heldur voru harðger
höft úr þörmum.

Haft sá hún liggja
undir Hveralundi,
lægjarns líki
Loka áþekkjan.
Þar situr Sigyn
þeygi um sínum
ver vel glýjuð.
Vituð ér enn eða hvað?

Á fellur austan
um eiturdala
söxum og sverðum,
Slíður heitir sú.

Stóð fyr norðan
á Niðavöllum
salur úr gulli
Sindra ættar;
en annar stóð
á Ókólni
bjórsalur jötuns,
en sá Brimir heitir.

Sal sá hún standa
sólu fjarri
Náströndu á,
norður horfa dyr.
Féllu eiturdropar
inn um ljóra,
sá er undinn salur
orma hryggjum.

Sá hún þar vaða
þunga strauma
menn meinsvara
og morðvarga
og þann er annars glepur
eyrarúnu.
Þar saug Niðhöggur
nái framgengna,
sleit vargur vera.
Vituð ér enn eða hvað?

Austur sat in aldna
í Járnviði
og fæddi þar
Fenris kindir.
Verður af þeim öllum
einna nokkur
tungls tjúgari
í trölls hami.

Fyllist fjörvi
feigra manna,
rýður ragna sjöt
rauðum dreyra.
Svört verða sólskin
um sumur eftir,
veður öll válynd.
Vituð ér enn eða hvað?

Sat þar á haugi
og sló hörpu
gýgjar hirðir,
glaður Eggþér;
gól um honum
í galgviði
fagurrauður hani,
sá er Fjalar heitir.

Gól um ásum
Gullinkambi,
sá vekur hölda
að Herjaföðurs;
en annar gelur
fyr jörð neðan
sótrauður hani
að sölum Heljar.

Geyr Garmur mjög
fyr Gnipahelli,
festur mun slitna
en freki renna.
Fjöld veit hún fræða,
fram sé eg lengra
um ragnarök
römm sigtíva.

Bræður munu berjast
og að bönum verðast,
munu systrungar
sifjum spilla;
hart er í heimi,
hórdómur mikill,
skeggöld, skálmöld,
skildir eru klofnir,
vindöld, vargöld,
áður veröld steypist,
mun engi maður
öðrum þyrma.

Leika Míms synir,
en mjötuður kyndist
að inu galla
Gjallarhorni.
Hátt blæs Heimdallur,
horn er á lofti,
mælir Óðinn
við Míms höfuð.

Skelfur Yggdrasils
askur standandi,
ymur ið aldna tré,
en jötunn losnar.
Hræðast allir
á helvegum
áður Surtar þann
sefi um gleypir.

Hvað er með ásum?
Hvað er með álfum?
Gnýr allur Jötunheimur,
æsir eru á þingi,
stynja dvergar
fyr steindurum,
veggbergs vísir.
Vituð ér enn eða hvað?

Geyr nú Garmur mjög
fyr Gnipahelli,
festur mun slitna
en freki renna,
fjöld veit hún fræða,
fram sé eg lengra
um ragnarök
römm sigtíva.

Hrymur ekur austan,
hefist lind fyrir,
snýst Jörmungandur
í jötunmóði.
Ormur knýr unnir,
en ari hlakkar,
slítur nái Niðfölur,
Naglfar losnar.

Kjóll fer austan,
koma munu Múspells
um lög lýðir,
en Loki stýrir.
Fara fíflmegir
með freka allir,
þeim er bróðir
Býleists í för.

Surtur fer sunnan
með sviga lævi,
skín af sverði
sól valtíva.
Grjótbjörg gnata,
en gífur rata,
troða halir helveg
en himinn klofnar.

Þá kemur Hlínar
harmur annar fram,
er Óðinn fer
við úlf vega,
en bani Belja
bjartur að Surti;
þá mun Friggjar
falla angan.

Geyr nú Garmur mjög
fyr Gnipahelli,
festur mun slitna,
en freki renna.

Þá kemur inn mikli
mögur Sigföður,
Víðar, vega
að valdýri.
Lætur hann megi Hveðrungs
mundum standa
hjör til hjarta,
þá er hefnt föður.

Gín loft yfir
lindi jarðar.
Gapa ýgs kjaftar
orms í hæðum.
Mun Óðins son
eitri mæta
vargs að dauða
Víðars niðja.

Þá kemur inn mæri
mögur Hlóðynjar,
gengur Óðins sonur
við orm vega,
drepur hann af móði
Miðgarðs véur,
munu halir allir
heimstöð ryðja;
gengur fet níu
Fjörgynjar bur
neppur frá naðri
níðs ókvíðinn.

Sól tér sortna,
sígur fold í mar,
hverfa af himni
heiðar stjörnur.
Geisar eimi
við aldurnara,
leikur hár hiti
við himin sjálfan.

Geyr nú Garmur mjög
fyr Gnipahelli,
festur mun slitna
en freki renna.

Sér hún upp koma
öðru sinni
jörð úr ægi
iðjagræna.
Falla fossar,
flýgur örn yfir,
sá er á fjalli
fiska veiðir.

Finnast æsir
á Iðavelli
og um moldþinur
máttkan dæma
og minnast þar
á megindóma
og á Fimbultýs
fornar rúnar.

Þar munu eftir
undursamlegar
gullnar töflur
í grasi finnast,
þær er í árdaga
áttar höfðu.

Munu ósánir
akrar vaxa,
böls mun alls batna,
Baldur mun koma.
Búa þeir Höður og Baldur
Hrofts sigtóftir
vel valtívar.
Vituð ér enn eða hvað?

Þá kná Hænir
hlautvið kjósa
og burir byggja
bræðra tveggja
vindheim víðan.
Vituð ér enn eða hvað?

Sal sér hún standa
sólu fegra,
gulli þaktan
á Gimlé.
Þar skulu dyggvar
dróttir byggja
og um aldurdaga
yndis njóta.

(Þá kemur inn ríki
að regindómi
öflugur ofan,
sá er öllu ræður.)

Þar kemur inn dimmi
dreki fljúgandi,
naður fránn, neðan
frá Niðafjöllum;
ber sér í fjöðrum,
flýgur völl yfir,
Niðhöggur nái.
Nú mun hún sökkvast.

Текст с сайта Netútgáfan